İnönü'de martı avı ya da kartal gibi avını yakaladı benzeri bir başlık atmak hiç içimize sinmese de bu anları sizlerle paylaşmak istedik. 25 Eylül tarihli Beşiktaş - Antalyaspor karşılaşması ilk yarısı açısından özellikle fazla sıkıcı olsa da böyle sempatik sahneler biraz olsun düzelen zeminde bizlere hoş dakikalar yaşattı.
25 Eylül 2010... Bir Türk oyuncu La Liga'da attığı golle tarihe geçti. Mehmet Topal, Valencia forması altında attığı ilk golüyle hepimizi gururlandırdı. Devamını diliyoruz. Sakatlıklardan uzak bir hayatın beraberinde.
Community Shield ile sezon açıldığında ve üstüne 3-1 ManU yenilgisi geldiğinde çok şaşırmıştım. Zira bu sezon uzun senelerden beri dünyanın en iyi futbol liginin Chelsea'nın tekelinde geçeceğini düşünüyordum. C.Ronaldo'yu kaybettiği ya da kasası dolarken kazandığı paralar açısından baktığımız M.United beklenen yenilenmeyi malesef ki yapamadı henüz. Eskiler takımdan ayrılmamışken yeniler sürekli onların gölgesinde kaldılar. Ferguson istediği rol paylaşımlarını bir türlü yapamadı. Gerek Anderson gerekse Nani gibi çok şey beklenen isim hali hazırda yerinde saymaktalar.
Blogumuzun teması olan ve sempatizanı olduğum Liverpool ise dünyanın en büyük kamburu Benitez'den henüz kurtulmuşken sezona yapılan kötü başlangıç yine umutsuz günler doğuruyor taraftarlarına. Arsenal de Liverpool gibi sempati duyduğum diğer bir ekip ve bu sezon Chelsea'nin en büyük rakibi onlar olacaktır. Fabregas söylemleri de dinmişken huzuru bulan bir ekipte başarı kaçınılmaz olur. Tek dezavantaj sıkışmış anlarda, kilit maçlarda ipi göğüsleyecek agresiflik ve liderlik kimde var halen bu büyük bir soru işareti. Man.City bu kadar şişirilmiş kadro ile şampiyonlar ligini muhakkak ki zorlayacaktır ancak ilk iki sıra için onlara şans tanımak fazla iyimserlik olur. Premier Lig tarihinin en çok gol yiyen takımı Tottenham ve kabus bir başlangıç yapan Everton da her zaman olduğu gibi ilk sekizde yer alacaklardır.
Başlığımızdaki takım olan ve Ancelotti ile oturmuş bir düzene sahip Chelsea'ye gelirsek, geçtiğimiz seneye nazaran kendilerinden daha da eminler artık. Ray Wilkins-Bruno Demichelis-Paul Clement. Adı çoğu kimse tarafından bilinmeyen bu isimler aslında Ancelotti'nin büyük yükünü üzerinden alan asistan antrenörler. Görünmeyen kahramanlar bir nevi. Chelsea gibi takımlar için gereken antrenör profili aslında tamamen Ancelotti'yi tanımlıyor diyebiliriz. Zira gerek oyuncuların maddi manevi donanımları gerekse yönetimsel kişilerdeki seviye bu tarz antrenörlerle uyum sağlayabilir. Futbolculuk kariyeri, insan ilişkileri, ağır bir tavır ve en önemlisi oyuncular tarafından duyulacak olan saygı kavramı.
Chelsea'de kaleye göz attığımızda Nihat'tan yediği golden beri eski seviyesine bir türlü dönememiş olsa da, Sparta Prag sezonundan beri hayran olduğum bir isim var. Petr Cech. Middlesbrough'dan kadroya katılan Ross Turnbull ve aslında ikinci adam olan portekizli Henrique Hilario da kadrodaki diğer eldivenler. Branislav İvanovic ve Jose Bosingwa defansın sağında oldukça güçlü iki isim ancak sol taraftaki Ashley Cole henüz dünyada alternatifsiz bir isim, bilgisayar oyunlarında dahi. Orijini sağ bek olsa da Paulo Ferreira her iki bek için de güçlü bir alternatif. Yeni transfer Ramires sağda, Zhirkov ise solda hem defans hem de orta sahada aşağı yukarı her amaca hizmet edebilecek görev adamları pozisyonundalar. Patrick Van Aanholt ve Jeffrey Bruma'nın alternatif olmaktan şimdilik uzak oldukları defansın ortasında ise Alex ve bir efsane olan Terry dışında, Carvalho'nun kaybından beri üst düzey bir alternatifin eksikliği hissediliyor.
Orta sahaya geldiğimizde belki de benim futbol anlayışım için en iyi orta saha tanımına uyan bir isim var kadroda. Beklenildiği gibi Lampard değil bu isim. Michael Essien. Defansif yönü biraz daha ağır basıyor olsa da modern futbolun gerektirdiği herşeyi yapabileek düzeyde yegane isim bana kalırsa Essien. Obi Mikel ve Lampard'la birlikte sürekli işleyen bir orta saha göze çarpıyor. Joshua McEachran ismi üzerine bir işaret koyarak geçiyorum ve önümüzdeki yıllarda orta sahada dikkat çekecek bir isim olacağı inancındayım. Yossi Benayoun'un gelmesi oldukça olumlu bir hamle olsa da Joe Cole'un kaybedilişi bazı görüşlere göre iyi bazılarına göre de çok kötü oldu Chelsea adına.
Malouda-Drogba-Anelka. 4-3-3 taktiğinde ileri üçlüde yer aldığında ideal onbir için Lampard-Essien-Obi Mikel orta saha üçlüsü kadar göz kamaştırıcılar. Fabio Borini,Gael Kakuta ve Daniel Sturrigge gibi umut vaad eden isimlerin en büyük avantajı Didier Drogba gibi bir oyuncunun ardından geliyor olmalarıdır. Salomon Kalou'nun varlığı da üst düzey bir alternatif oluşturuyor forvet hattında. Kaybedilen birçok oyuncudan sonra aslında alternatif eksikliği defansın ortası dışında pek de göze çarpmıyor Chelsea'de. Rakamsal dizilişlere çok aldırış etmiyor olsam da 4-3-3 için biçilmiş kaftan tek bir üst düzey takım var o da maviler.
Yazının başından beri Roman Abramovich adının bir kez bile geçmemiş olmasının tek sebebi de Chelsea'de gerek sportif gerekse kurumsal olarak işlerin fazlasıyla yolunda gidiyor olmasıdır. Man.City de bu bakış açısıyla işe başladığından beri sadece harcanan paralarla konuşulmaya devam ediyor. Ligde oynanan beş karşılaşmada attıkları 21 gol ve yenilen 1 gol de sezon başı formun yüksekliğinden mi yoksa La Liga'daki Barça-Real Madrid benzeri alttakilerden uzaklaşma ile mi alakalı zamanla göreceğiz. Şampiyonlar Ligi'nde Zilina karşısında deplasmanda alınan 4-1'lik galibiyette beklenen bir sonuçtu. Sezon sonunda uzak ara şampiyonluğa aday bir takım var karşımızda. Şampiyonlar Ligi'nde neler yapacaklar göreceğiz.
Kaka'nın sakatlığının büyük ölçüde etkilediği forvet arkası üç oyuncu içerisinde şimdilik Mesut Özil ve Ronaldo değişilmezler olurken, üçüncü isim için hemen hemen her maç değişen bir forma numarası sahaya çıkıyor. Di Maria, Pedro Leon ve Canales. Forvet hattına bakarken aslında bir ayrım yapmak güç çünkü iki ön liberonun önündeki 4 hücum oyuncusu için bir pozisyon belirtmek güç oyun içerisinde. Rijkaard'ın yapmak istediği, Guardiola'nın en iyi kumaşla en iyi ürünü elde ettiği bir diziliş bu aslında. Geriye kalan diğer iki hücum alternatifi ise Higuain ve Benzema.
Mourinho, Aitor Karanka'yı yardımcısı olarak seçerken ne düşündü tahmin etmek zor değil ancak faydası olur mu zamanla göreceğiz. La Liga'nın ilk üç haftasında 7 puan toplayan, 3 gol atıp 2 de gol yiyen bir Madrid var şimdilik ve iç sahada Carvalho'nun golüyle kazanılan Osasuna maçı sonrası ıslıklanan bir Mourinho. Protestolara verdiği cevap ise oldukça akıl dolu. Para vererek buraya gelen seyircinin yuhalamaya, tepki göstermeye hakkı var onlar futbol izlemek istiyorlar diyor Portekizli hoca. Ben kulaklarımı tıkar işime bakarım diye de ekliyor.
Son Real Sociedad karşılaşmasında gözüme sıkça çarpan birşey vardı. Kaka'nın sakatlığı, Raul, Guti ve Van der Vaart'ın gönderildiği bir takımda diri bir Sociedad karşısında şaşıran baskı yiyen telaş yapan bir izlenim vardı. Sociedad'ın galibiyeti hak ettiği bile söylenebilir. Az önce saydığım isimlerin takıma en büyük etkisi zor anlarda liderlik yapabilmeleri, psikolojik savaşta öne çıkabilmeleriydi. Mourinho ve Madrid oyuncularına basın ve taraftardan sabır ne kadar olur bilmiyorum ancak bu takım bu hocayla çok başarılı olacak izlenimi veriyor herşeye rağmen bana. Ancak bu sezonu feda etmeleri gerekebilir. Çünkü B takımının bile Barça ile şampiyonluğa oynayacağı bir dönemde ve ligde Real Madrid, aynı durum tabi ki Barça için de geçerli. Demek istediğim Barça'nın ardında kalırlarsa onlara gösterilen tahammül ne olur bilmiyoruz.
Kısacası bunca uluslararası oyuncu ve C.Ronaldo liderliğinde tecrübesiz bir Real Madrid var sahada uzun yıllardan sonra. Ronaldo için görüşler malesef ki ortada olmadı ve olmayacak hiçbir zaman. Onu sevenler ve sevmeyenler şeklinde. Onun liderliğinde ise takım oyununu teşvik eden hiçbir yan yok. Taraftarlarının tek güvencesi ise Mourinho. İlk defa söylenebilecek bir söz yıllardan beri Madrid için ama ciddi bir süreye ihtiyaçları var. Ligi domine etmeleri hatta şampiyon olmaları bile içten bile değil çünkü iki aday var şampiyonluk için böyle büyük bir ligde yıllardır. Ama sabredilirse efsane Barça gibi keyif veren futbola çok yakınlar. Barça'dan tek eksikleri ise Messi.
Galatasaray ayağa top yapan, fiziksel güçten ziyade teknik kapasitesiyle fark yaratabilen bir takım. Savunmayı arkasına alan bir futbolcu kendisine gelen topun yaklaşık olarak ayağının nereye geleceğini tahmin ediyordur Galatasaray'da. Ancak o kadar kötü bir saha vardı ki, topların yarısından fazlası futbolcuların ayağına gelmedi. Galatasaray'da ilerideki futbolcular bu sebeple oldukça etkisizdiler. Baros araya yaptığı koşular dışında top alamayınca varlık gösteremedi. Almanya'nın nizami çimlerinde futbol oynamaya alışmış Misimovic'in adını 2 3 kez duyduk duymadık. Kanatlardaki Pino ve Kewell top alamadıkları için doğal olarak bir şeyler yapamadılar.
Ulusal takımımızın da bulunduğu A Grubu'nda bu akşamki maçlar sonrası gidişat da belli olmuş durumda. Türkiye ile oynayacağı maçlar dışında hepsini kazanacağını beklediğim bir Almanya ve son Belçika maçında da izlediğimiz gibi olumlu ve olumsuz her iki yönde de her an herşeyi yapabilecek bir Türkiye karşı karşıya gelecekler. Azerbaycan-Kazakistan grupta son iki sıra için, Avusturya-Belçika ortadaki iki sıra için ve Türkiye ile Almanya da ilk iki sıra için yarışacaklar. Milli takımımız fazlasıyla soru işaretleri ile dolu durumda. Gerek kadroya alınmayan oyuncular gerekse alınanların formsuz oluşları. Bu tartışmalar ve kulüp takımlarımızın elemelerde de ortaya koydukları yetersiz oyunlar eşliğinde ikide iki yaparak başlamanın oldukça güzel olduğu düşüncesindeyim.
Saha içine gelirsek ilk maçta Astana Arena'da tehlikeli sinyaller veren ancak buna rağmen gol yemeden kazanan bir milli takım izlemiştik. Maç hakkında herkesin akıllarında muhtemelen Hamit Altıntop'un golü kalmıştı ve Belçika maçı öncesi umut ışığı Hamit'in formuydu. Brüksel'de Belçika'yı tek golle geçen Almanya adına ise sahada iki Bayern'li vardı. Golü hediye eden Van Buyten ve golü atan Klose. Aynı Van Buyten Saraçoğlu çimlerinde kendini olumlu yönde gösterirken kalemize iki gol bırakıyordu hem de kafayla. O malum zaafımız yan toplar sonucu kazanmamıza rağmen skor tabelası 3-2 yi gösteriyordu. Kazanılmış maçlar sonrasında da konuşmak gerekir ki yediğimiz iki golde de kalecimiz Onur'un büyük hatası mevcut. Maçın kaybedilmemiş oluşu onun toparlanması için güzel bir netice fakat Volkan Demirel'i kesecek duruma henüz erişmediğini gösterdi. Aynı dakikalarda da Almanlar evlerinde konuk ettikleri Azerilere pek iyi ev sahipliği yapmıyor ve 6-1'lik sonuçla onları uğurluyorlardı. Büyük merakla beklenen maç sıradaki Almanya-Türkiye karşılaşması olacak. Unutmadan eklemek isterim ki iki maç üst üste kazandığımızı hatırlamayalı yıllar olmuştu bu çarşamba-pazar klişesindeki grup maçlarında. 
Uzun sözün kısası ikide iki yaparak Almanya'ya gidecek olmak büyük bir moral ve özgüven olacaktır. Hamit ve Arda'nın taşıdığı, Ömer Erdoğan'ın her işinin olumlu olduğu, Onur-Aurelio-Tuncay üçlüsünün bu iki maç içinde zarar verdiği bir milli takım izledik. Başında Guus Hiddink olan bir takım oluşturulduysa hedef Almanya'nın ardından ikincilik olmamalı. Onlarla baş edebilmek ve gençleşmeyi geciktirmemek dileğiyle yolun açık olsun milli takım.
13 eylül 1973 de Napoli de başlayan bir hayat. Fabio Mamerto CANNAVARO. Maradona'nın bir zamanlar efsaneleştirdiği o açık mavi Napoli forması 19 yaşında bir defans oyuncusuna merhaba demişti 1992 yılında. 1.75 lik boyu bir çok otorite için alay konusu olmuştu ve bu çocuk mu İtalya defansında oynayacak deniliyordu onu savunan kişilere karşı. Fabio'nun herkese söyleyecek bir sözü vardı ve bu söz için çok beklemeye de gerek kalmayacaktı. Üç sezon Napoli'de kalan ve oynadığı 62 maçla şüpheleri ortadan kaldıran Cannavaro büyük bir sansasyon ile Parma ya transfer oluyordu. 2002 ye kadar 7 yıl kaldığı Parma'da kendisi ile birlikte ünlenen nice isimler vardı. Thuram, Buffon, Crespo parlayan yıldızlarken ; Sensini, Fuser, Chiesa gibi isimler de takımda tecrübesi ile öne çıkıyordu. Fakat herkesin farkında olduğu bir şey vardı Parma forması ile 212 maça çıkmış olan Cannavaro, yükselişe geçen parmalat serüveninde kilit oyuncuydu.
Ekonomik sorunlarla boğuşan kulübün elinden Fabio'yu kapan diğer bir İtalyan devi İnter olacak ve oynadığı iki yıl boyunca çıktığı 50 maçta Cuper in yanlış tercihlerini toparlarcasına büyük fedakarlıklar gösterecekti. İnter'deki kulüp içi sıkıntılar ve karmaşa Cannavaro, Thuram ve Buffon'u tekrar bir araya getirecekti. Yıl 2004 ve kulüp Juventus'tu. Cannavaro için CM de bile word class centre-back denilmeye başlanmıştı artık. Yıl 2006 yı gösterdiğinde 3 yıl sürecek bir Real Madrid macerası yaşayacak ve kulüpten iz bırakarak tekrar Juventus için ayrılacaktı. Günümüzde ise onu izlemekte zorlandığımız bir ligde görmek tuhaf aslında. Yeni kulübü Al-Ahli Dubai.
136 defa İtalya milli takımı formasını giymiş ve sadece Franz Beckenbauer ve Matthias Sammer'in defans oyuncusu olarak almış olduğu Ballon d'Or'u kazanan üçüncü defans oyuncusu olmuştur. Kazandığı şampiyonluklar, dünya kupası ve diğer tüm başarılar ise oldukça uzun bir liste oluşturuyor. İyi ki tanımışız böyle yürekli bir oyuncuyu. Türk olsa bu kadar sevilirdi herhalde! 
Grup maçlarından 5'te 5 ile çıkan 3. takım ise Litvanya oldu bu grupta. Geçen Dünya Şampiyonu İspanya bu turnuvada Pau Gasol'un yokluğu ve ilk maçlarda Navarro'nun eksikliği ile zor anlar yaşadı. Bu sebeple iki maç kaybettiler. Litvanya ise ekolünün gerektirdiklerini yapıp özellikle Linas Kleiza'nın etkili oyunu ile 5 maçı da kazanmayı bilerek gruptan lider çıktılar.
Grubun üçüncüsü Yeni Zelanda Haka danslarından daha fazlasını yapabileceklerini gösterdiler. Fransa'yı son maçta yenerek Türkiye ile eşleşmekten de kurtulan ekip Cameron önderliğinde iyi bir oyun ortaya koyarak 3 maç kazandılar.
Grubun liderlik için çekişen iki ekibi Türkiye ie Yunanistan arasındaki maç turnuva öncesi lideri belirleyecek maç olarak bekleniyordu. Kısmen öyle de oldu. Yunanistan'ı yenen Milli Takımımız grubu 5'te 5 ile tamamlayarak lider bitirdi. Grubun son maçında Yunanistan ile Rusya karşılaştı ve kazanan olağanüstü bir durum dışında önce İspanya sonra da ABD ile eşleşme yoluna giriyordu. Ancak Yunanistan son maçta basketbolun gerektiklerini yerine getirmeyip hücum ve savunma yapmadan Rusya'ya kaybettiler. Fakat basketbolun adalet melekleri görevlerini yapıp Fransa'nın Yeni Zelanda'ya yenilmesi ile İspanya'yı onları karşısına getirdi. Çok sevindik tabii bu duruma çünkü erkek gibi oynayan Rusya nispeten kolay bir rakip olan Yeni Zelanda ile eşleşti.
Grubun ikincisi Arjantin 2002'de şampiyon olan altın jenerasyonunu son kez parkede bir arada tutacağının bilincindeydi muhtemelen. Tek mağlubiyetlerini lider Sırbistan'dan alsalar da geri kalan maçlarda rakiplerine bariz üstünlük sağlayarak sonraki turlarda maçlara ne kadar asılacaklarını gösterdiler bir nevi. Luis Scola 29 sayı ortalaması ile turnuva lideri olurken bunun yanına 8.2 ribaund alarak takımda lider konumunda gözüküyordu.
